The long ride home

De laatste dagen in China hebben we vrij veel in de bus gezeten, elke keer enkele uren achter elkaar.

Op zondag 2 augustus hebben we twee basisscholen bezocht. De vader van Sizhen heeft financieel bijgedragen aan de heropbouw van deze scholen en we waren zeer blij met de kans om deze scholen te bezoeken. We kregen behalve de kans met wat tijd met de kinderen, ook wat tijd voor activiteiten. De activiteit waar ik bij zat was origami. Met beide scholen hebben we lotusbloemen, kraanvogels en kubusjes gevouwen. Helaas waren gekleurde vierkante vouwblaadjes moeilijker te vinden dan gedacht en met dank aan Angela en Fenmei hadden we toch een heel aantal mooi geknipte vierkante blaadjes.

Verder hebben we de verstuurde pakketten van Nederland opgedeeld over de twee scholen en uitgedeeld aan de kinderen of achtergelaten voor het schoolbestuur om te verdelen.

Voor zowel lunch als diner werden we meegenomen door de vader van Sizhen. Vooral lunch was een ervaring. Voor lunch zijn we naar een eendrestaurant geweest en er zijn echt niet normaal veel gerechten te maken uit onderdelen van eenden.

Maandag 3 augustus zijn we naar het Leishan giant Boeddha complex geweest. Behalve eten, in de bus zitten en in de rij wachten om de Boeddha in zijn geheel te zien (de Boeddha is uitgehakt uit een berg en de hoogste van de wereld, 70 m) hebben we niet veel gedaan. De hoeveelheden trappen en de duwende menigte Chinezen achter ons waren wel een goede voorbereiding voor dinsdag.

Dinsdag 4 augustus zijn we naar Emeishan berg geweest. Allereerst was het 2 uur rijden om bovenop de berg te komen. Hier was het redelijk frisjes. Hier werd door de lokale Chinezen goed gebruik van gemaakt met de verhuur van winterjassen voor de toeristen. Op advies van de gids had ik gelukkig een lange broek en shirt met lange mouwen meegenomen. Bovenop de berg was het een klein stukje per trap verder naar een kabelbaan tot de top van de berg. De mededeling dat je ook naar boven mocht lopen, had ik helaas gemist. Na uiteindelijk met de kabelbaan bovenop de berg te zijn aangekomen was het al weer lunchtijd. Na lunch hebben we het laatste stukje van de berg naar een goud gekleurde Boeddha en tempel gelopen. De uitzichten waren echt geweldig. Op de terugweg had ongeveer de hele groep die naar boven had gelopen besloten de kabelbaan naar beneden te nemen en vice versa. De afdaling schijnt ongeveer 5500 trappen te zijn geweest. We hebben ongeveer een uur gedaan over de afdaling. Hierna begon de 3 a 4 uur busrit terug.

Na het eten werd er voor de meeste mensen nog snel even geshopt en herpakt, waarna vandaag, 5 augustus, voor de helft van de groep de vliegreis terug was. Zo zit ook voor mij de reis er nu op en is er alleen nog uit te kijken naar 5 september, de voorlopige datum voor de laatste samenkomst.

Foto update

Ik heb de foto's t/m zaterdag 1 augustus bijgewerkt. Deze zijn te vinden op: http://picasaweb.google.com/sioeyen2/ChinaSichuan#

All by ourselves

Op woensdag 29 juli waren de veranderingen al snel te merken zonder de Chinese studenten. De groep was gehalveerd en deed vele malen kleiner aan dan met de Chinese studenten. Ook pasten we nu met z'n allen in de bus, alhoewel dat qua bagage nogal wat problemen opleverde. Vooral ook omdat naast al onze eigen bagage we ook nog 8 pakketten hadden (5 dozen met Erasmus promo tassen van Tim en 3 dozen met sponsoring van het sportcentrum van San en mij). Na de dagen ervoor werd deze dag over het algemeen vrij saai bevonden. We hebben een bezoek gebracht aan de historische stad Luodai en aan het Jinsha museum. In Luodai was er niet veel meer te doen dan de 'traditionele' Chinese straat door te lopen en de winkeltjes te bekijken. Lia en ik zijn nog een spookhuis in geweest, waar we na afloop een beetje spijt van hadden. Ik denk dat we tweemaal zo lang hebben gedaan over het spookhuis dan een gemiddeld persoon… Terug bij de bus had Angela, een van de leiding, nog twee bloemenkransen gekocht van een verkoopster, die ze prompt bij ons op het hoofd zette.

's Avonds, na er al enkele avonden over gepraat te hebben, maar het qua planning niet uitkwam, zijn Lia, Wing Heng, Cheng en ik dan toch naar een massage salon gegaan. We kregen 4 mannelijke masseurs. Vooral Cheng en Wing Heng hadden last van de kriebels tijdens de massage, zelfs zo erg dat we volgens mij flink uitgelachen werden door onze masseurs.

 

Donderdag 30 juli zijn we naar een privé school in de buurt gereden. Hier hebben we een rondleiding gehad en daarna mochten we nog even vrij met de kinderen van het zomerkamp wat er gehouden werd. Zomerkamp in China betekent niet zoals in Nederland veel sport en spel, maar meer voornamelijk Engelse les volgen. De kinderen van het kamp waren tussen de 12 en ±18 jaar. Na de lunch in hun kantine genuttigd te hebben, hebben we dan ook nog met een groepje Nederland – China gebasketbald, terwijl er op het andere veld 'hoofd, schouders, knie en teen' gedanst werd. Toen het weer begon te regenen, zijn we nog even meegenomen de klassen in, waar we nog met de scholieren konden praten. Bij deze school hebben we nog wat zweetbandjes uitgedeeld aan de kinderen.

Na afscheid genomen te hebben van de kinderen zijn we nog even langs een tijdelijk kamp gereden een paar honderd meters verderop. De bus zette ons precies voor een klaslokaaltje af. Hier kregen kinderen tussen de 4 en 13 jaar Engelse les van een vrijwillige leerling uit de buurt. De kinderen zaten op meegebrachte stoeltjes in het zaaltje. We hebben alle kinderen een zweetbandje gegeven en alle tennisballen die we hadden meegenomen uitgedeeld. De laatste 3 ballen hebben we verloot via het raden van een getal onder de 10 in het Engels. Alhoewel Tim afwezig was door ziekte, hebben we ook zijn Erasmus tassen uitgedeeld. Dit kwam erg handig van pas, met alle donaties die elk kind gekregen had (naast zweetbandjes en voor sommigen een bal, ook ballonnen, snoepjes, pen en papier, etc). Alle cadeautjes vielen in goede smaak, en dat was te merken doordat, behalve de kinderen ook enkele ouders/grootouders kwamen aanrennen als een van de groep iets uit zijn/haar tas haalde om uit te delen.

 

Vrijdag 31 juli was al aangekondigd een rustige dag te worden. 's Ochtends zijn we naar een Friendship organisation geweest, maar dit was meer een formaliteit. Bij elkaar waren we daar ongeveer een half uurtje, voordat we weer weg mochten. 's Middags kwamen de mensen van Alpha Communities bij ons langs in het hotel om een praatje te houden. Behalve in Chengdu hebben zij ook een vestiging in Hardewijk. Deze organisatie houdt zich bezig met het ondersteunen van kinderen in het onderwijs. Ze sponsoren door donaties 168 kinderen in Sichuan, die anders geen mogelijkheden zouden hebben om naar school te gaan. Deze kinderen worden door hun gemeente voorgedragen aan de organisatie en selectie is vrij streng. Wanneer een kind geselecteerd is voor sponsoring, wordt deze ondersteund vanaf dat moment, tot het eind van zijn studie. Behalve het kind, worden ook de levensomstandigheden bekeken van bijv. de school waar het kind naartoe gaat. Zo heeft de organisatie ook een school van een van de kinderen gesponsord om douchen, werkend op zonenergie, te installeren. Dit is hard nodig, omdat de meeste kinderen in gebieden wonen die slecht bereikbaar zijn, en het daar 's zomers 40 graden kan worden, terwijl het 's winters nog net boven 0 is.

De organisatie gaf ruim de tijd voor vragen en zoals te verwachten werden deze ook gretig gesteld. De hoofd verantwoordelijke komt oorspronkelijk uit Engeland en het was dan ook een verademing om een goed verstaanbaar persoon vragen te kunnen stellen. Ook waren ze erg eerlijk in hun antwoorden.

's Avonds zijn we met de groep naar de Sichuanese opera geweest. Komische 'opera' stukjes worden hier afgewisseld met acrobatiek, muziek (erhu solist), poppen spelen, hand schaduwen spel en het beroemde vuurspuwen en maskers veranderen van Sichuan. De anderhalf uur was te snel om.

 

Na al enkele dagen eigenlijk alleen maar regen gezien te hebben, werd het er op 1 augustus niet beter op. Op deze dag zouden we enkele parken gaan bezoeken, nl. het Wangjianglou bamboe park (hier zijn 200 verschillende soorten bamboe aanwezig), het park van het volk, en verder nog de Wenshu tempel. Meestal zijn er in de parken veel mensen aan het sporten of zingen. Op deze dag stonden ze er ook wel, alhoewel in mindere mate, en de activiteiten waren verplaatst naar enkele overdekte plekken in de parken of naar de theehuisjes in de parken.

 

Voor onze laatste dagen in China is het te hopen dat het weer een beetje opklaart en de zon zich meer laat zien.

Afscheid van de Chinese studenten

Maandag 27 juli was de laatste echte dag met alle Chinese studenten. Op deze dag hebben we enkele toeristische plekken in Chengdu bezocht in de ochtend, nl. de Wuhou tempel en Dufu Sut cottage. Daarna zijn we vlakbij de plek waar we een sport/spel middag hadden gaan lunchen. 's Middags was ingepland voor verschillende Nederlandse en Chinese spelletjes of sporten. Afgesloten met een Chinese quiz voor de Nederlanders en een Nederlandse quiz voor de Chinezen.

Tijdens de lunch kregen San en ik te horen dat de pakketten uit Nederland verstuurd met sponsoring gekregen van het sportcentrum aangekomen waren en naar het hotel gebracht zouden worden. Dit kwam mooi uit daar we dan 's avonds alle Chinese studenten een shirt konden geven. De jongens kregen een echt oranje KNVB shirt (meestal spelen ze in namaak shirts en ze waren hier ook erg blij mee), voor de meisjes waren er TU Delft shirtjes in zwart of geel. De shirtjes hebben we uitgedeeld bij de karaoke avond, die als afsluiting van de week gehouden werd. Behalve gezongen en gedronken is er ook de polonaise gedaan, was de ruimte een tijd omgetoverd tot disco en is ook nog wat twister gespeeld. Verder had ik ook nog de eer om enkele woorden te spreken tot de groep over de afgelopen week.

 

Dinsdag 28 juli werd er door de meeste studenten uitgeslapen (de karaoke bar was officieel open tot 2 uur, ik lag zelf rond half 2 in bed). Daarna was een vrij programma om een laatste dag met de buddy door te brengen of voor de Chinese studenten om huiswaarts te keren. Hong Yu had geregeld een vriendin te ontmoeten in de stad. Haar vriendin studeert in Chengdu. Met Lia, Cheng en Wing Heng en hun buddies zijn we de stad ingetrokken om de vriendin te ontmoeten. Na het ontbijt in de stad hebben we nog wat gewinkeld. Na de lunch ben ik samen met Hong Yu en haar vriendin nog even naar de universiteit van Chengdu gegaan om het complex te bekijken. Verschillend met de Nederlandse universiteiten is er vrijwel niet. Maar opvallend is wel de hoeveelheid mensen die op de campus wonen (de meeste kinderen wonen al op kamers vanaf dat ze naar de middelbare school gaan). Een ander groot verschil is, is dat niemand een wasmachine heeft en dat iedereen dus aan de handwas is.

Na het avondeten heb ik afscheid genomen van Hong Yu.

update dagprogramma

Op woensdag 22 juli werden we allereerst getrakteerd op een totale eclipse. Daarna zijn we doorgereden naar een basisschool in Guanghan. Hier werden we hartelijk onthaald door enkele leerlingen met een rood sjaaltje, symbool voor basisschool leerlingen. Als extraatje mochten we het oude verwoeste en tijdelijke onderkomen van de school bezoeken. Weer terug in het nieuwe onderkomen van de school werden we nog getrakteerd op een liedje van de leerlingen.

De rest van de dag hebben we een museum bezocht.

 

Op donderdag 23 juli hebben we de ingestorte fabriek Hongda bezocht. Er waren niet veel doden, maar wel veel instortingen. Zo hebben we enkele appartement gebouwen bij de fabriek gezien die eerst 6 verdiepingen hoog waren en nu nog maar 3 verdiepingen van te zien waren, maar ook gebouwen van 7 verdiepingen hoog die alleen nog maar puin waren. Omdat de aardbeving om 14.28 was, waren er in de gebouwen niet veel mensen aan het werk, daardoor zijn de aantal slachtoffers op die plek nog beperkt gebleven.

Wat ook wel bijzonder was, wat eigenlijk niet op het programma stond maar last minute geregeld was, was een bezoek aan een tijdelijke settlement. Hier hebben we enkele klaslokalen kunnen bezoeken en wat kinderen kunnen ontmoeten. Omdat ik geen kleinigheidjes voor de kindderen had, en de NL en Chinese studenten allemaal met een ijsje liepen, heb ik voor een paar kinderen een ijsje gekocht. Daarna werden we uitgenodigd door de meisjes om in hun klaslokaal te komen kijken. Hier hadden ze de wanden versierd met werkjes en foto's. De lerares was een vrijwilliger uit Chengdu die vakantie had. Daarna hebben twee meisjes een paar van ons nog meegenomen naar hun ingestorte huis wat een paar minuten lopen was. Een van de twee vertelde details als dat waar nu alleen nog een paar tegels waren, vroeger haar kamer stond. Daarna hebben ze ons meegenomen op een kleine rondleiding door het tijdelijke kamp. Per 10 families zijn er een keuken, badkamer en toilet faciliteiten. Voor een tijdelijk onderkomen vind ik de faciliteiten erg goed, wat niet onder doet voor andere plekken in China. Het enige is dat hier de faciliteiten gedeeld moeten worden en de huizen kleiner zijn dan waar ze voor de aardbeving woonden.

 

Op vrijdag 24 juli hebben we Hanwang bezocht. Hier staat een herdenkingsklok. Verder is de hele wijk waar die klok staat verlaten en is er nog niet helemaal duidelijk wat er met de wijk gaat gebeuren. Sommigen zeggen dat het gebied herbouwd wordt, anderen zeggen dat het zo zal blijven ter herinnering. Bijzonder was een tempel in de wijk die nauwelijks aangetast is, terwijl andere delen in puin liggen.

Hierna zijn we een middelbare school in zijn tijdelijke onderkomen gaan bezoeken. Hiervoor is 100 hectare rijstveld neergehaald. De school herbergt 3000 studenten en staff. Deze school is erg luxe en heeft veel donaties gehad van bijv. alumni in de vorm van airco's en studiematerialen.

Verder hebben we een wijk bezocht, onaangetast door de aardbeving, die bekend staat om zijn nieuwjaars prenten, geschilderd op de huizen.

 

Op zaterdag 25 juli hebben we een toeristische dag gehad. Zo hebben we de tempel Wangzhe bezocht, beroemd om de enige vrouwelijke keizerin in de Chinese geschiedenis. Daarna de Qianfe kloof, waar veel beelden staan tegen een bergwand aan. Verder hebben we de berg Jian Men Guang beklommen.

 

Zondag 26 juli was het programma helaas omgegooid. We zouden deze dag eigenlijk richting een basisschool in Beichuan gaan. Beichuan ligt nabij het epicentrum van de aardbeving en is zwaar beschadigd. Helaas is vanuit de overheid op het laatst gezegd dat we het gebied niet mochten bezoeken. In plaats daarvan zijn we naar een Beichuan middelbare school gegaan in Mianyang. Echte diepe vragen over hun ervaringen mochten niet gesteld worden, maar we hebben wel met enkele studenten een praatje kunnen maken. Enkele studenten waren aanwezig omdat ze deel zijn van het basketbal team van de school zijn, enkele anderen waren aanwezig omdat ze een zomercursus van 2 weken volgden in Engels. Ze vertelden dat een Canadese vrijwilliger ze les gaf. De school herbergt zo'n 3000 middelbaar scholieren en docenten.

In de middag zijn we naar een pandareservaat in Chengdu geweest. We hadden geluk een nog rode pandababy te zien van een week oud. Verder hebben we panda's van verschillende leeftijden en rode panda's gezien.

Hierna zijn we naar een traditioneel Chinese straat, Kuan Zhai Xiang Zi, geweest. Erg leuk om te zien.

klaagzang

Sinds 20 juli, 's middags, zijn de Nederlandse studenten vergezeld door elk een geselecteerde Chinese student. Voorwaarden voor selectering van de studenten was dat ze uit het aardbevingsgebied moesten komen en de Engelse taal moesten beheersen. De 'buddies' vertellen over hun ervaringen en kunnen waar nodig voor ons tolken, wanneer we plekken bezoeken of mensen interviewen.

Helaas kan mijn buddy niet erg goed Engels nog. Ik vind het lastig met haar te praten, omdat ze niet veel uit zichzelf verteld. Verder loopt ze erg langzaam en ben ik haar altijd vrij snel kwijt, omdat ze bijv. met andere Chinese studenten loopt. Daarom leen ik af en toe de buddy van een van de anderen.

Wat me opvalt is dat alles wat we zien en meemaken haar niet erg veel doet. Na in een tijdelijk kamp (meestal witte langwerpige gebouwen met een blauw of rood dak, erg herkenbaar tijdens de reis) geweest te zijn, vroeg ik haar eens hoe ze het nou vond dit soort dingen te zien. Ze antwoordde dat ze vorig jaar in de zomer enkele weken in een soortgelijk kamp had gewoond. Het kamp van haar had geen airco en daardoor had ze niet kunnen slapen 's nachts. Ze kregen veel meer, dan het kamp waar we waren geweest, geld van de overheid per maand. Verder hoefden zij maar met 4 families de faciliteiten te delen. En omdat het kamp niet beviel, is haar familie verhuist naar het huis van een tante.

Op een andere vraag of ze zich kon inbeelden hoe mensen zich voelden tijdens een naschok bijv. kon ze zich ook nauwelijks iets bij voorstellen. Dit omdat ze tijdens de aardbeving op de 'universiteit' was geweest enkele honderden km's verderop en de schok daar veel minder was.

Verder vind ik ook jammer dat mijn buddy al veel van de plekken waar we komen, voor toeristische of aardbeving getroffen redenen, is geweest.

 

Driemaal per dag krijgen we een Chinese maaltijd. Sichuan is bekend om het pittige eten, maar om problemen te vermijden, sla ik de te pittige dingen over. De meeste gerechten daarentegen vallen mij heel erg mee in pittigheid, alhoewel sommige van de Nederlanders er toch moeite mee hebben. Helaas hebben de maagproblemen ook mij niet geheel overgeslagen. De meeste Nederlanders hebben er in meer of mindere mate last van gehad. Gelukkig hebben ook een paar van de Chinese studenten last. Ondanks alles heeft alles op het programma, tenzij geannuleerd door de overheid, nog kunnen plaatsvinden.

 

Ow ja, enkele foto's (op dit moment tot en met 25 juli) zijn op de volgende website te vinden: http://picasaweb.google.com/sioeyen2/ChinaSichuan#

enkele indrukken van 21/7 - 2